ซากดึกดำบรรพ์ของปลาหมึกที่มีฟันเรซัวร์ฝังอยู่นั้นเป็นเว็บสล็อตออนไลน์หลักฐานที่ไม่ธรรมดาของการสู้รบ 150 ล้านปีในทะเล ในขณะที่ฟอสซิลเรซัวร์จำนวนมากที่มีเกล็ดปลาและกระดูกในท้องของพวกมันได้เปิดเผยว่าสัตว์เลื้อยคลานบินได้บางชนิดรวมถึงปลาในอาหารของพวกมัน การค้นพบใหม่จากเยอรมนีเป็นหลักฐานแรกที่พิสูจน์ว่าเรซัวร์ยังล่าปลาหมึกด้วย
ฟอสซิลดังกล่าวถูกขุดพบในปี 2555 ในหินปูนโซลน์โฮเฟน
ใกล้กับเมืองไอชชเตทท์ในบาวา เรีย ซึ่งมีการค้นพบฟอสซิลเรซัวร์ ไดโนเสาร์ขนาดเล็ก และนกที่เก่าแก่ที่สุดในยุคจูราสสิค สภาพแวดล้อมของภูมิภาคในขณะนั้นคล้ายกับบาฮามาสในปัจจุบัน โดยมีเกาะพื้นราบกระจายอยู่ทั่วท้องทะเลเขตร้อนตื้น
ฟันที่ฝังอยู่ในขนาดและรูปร่างที่เหมาะสมสำหรับเรซัวร์Rhamphorhynchusนักบรรพชีวินวิทยารายงานออนไลน์วันที่ 27 มกราคมใน รายงาน ทางวิทยาศาสตร์ พวกเขาโต้แย้งว่าฟันนั้นถูกทิ้งไว้โดยเรซัวร์ที่บินโฉบไปที่พื้นผิวมหาสมุทรเพื่อดึงปลาหมึกยาว 30 เซนติเมตรออกจาก สกุล Plesioteuthis ที่สูญพันธุ์ไป แล้ว แต่ไม่สำเร็จ อาจเป็นเพราะปลาหมึกมีขนาดใหญ่เกินไปหรืออยู่ลึกลงไปในน้ำ คอลัมน์สำหรับนักล่าในการจัดการ
Jordan Bestwick นักบรรพชีวินวิทยาจากมหาวิทยาลัยเลสเตอร์ในอังกฤษกล่าวว่า “ ปลาหมึก Plesioteuthisปล้ำมันและหนีไป ฟันเรซัวร์อย่างน้อยหนึ่งซี่ซึ่งติดอยู่ในเสื้อคลุม [ของปลาหมึก]” “ซากดึกดำบรรพ์นี้มีความสำคัญในการช่วยให้เราเข้าใจช่วงอาหารของRhamphorhynchus และบอกเราเกี่ยวกับพฤติกรรมการล่าสัตว์ของมัน”
ฟอสซิลปลาหมึก Plesioteuthis
ซากดึกดำบรรพ์ของ ปลาหมึก Plesioteuthis ยาว 30 เซนติเมตรที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีนี้ มีฟันของเรซัวร์ฝังอยู่ในเสื้อคลุม
RENE HOFFMAN
ซากดึกดำบรรพ์นี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ตามที่นักวิจัยเทโรซอร์ Taíssa Rodrigues จากมหาวิทยาลัยสหพันธรัฐ Espírito Santo ในเมือง Vitorio ประเทศบราซิล ซึ่งไม่ได้มีส่วนร่วมในการศึกษาวิจัยนี้ “มันหายากมากที่จะพบปฏิสัมพันธ์ระหว่างนักล่าและเหยื่อซึ่งรวมถึงเรซัวร์ด้วย” เธอกล่าว “ในบางกรณีที่เรามี เทอโรซอร์เป็นเหยื่อของปลาขนาดใหญ่ เป็นการดีที่ได้เห็นสิ่งนี้ในทางตรงกันข้าม”
Michael Habib นักบรรพชีวินวิทยาจากมหาวิทยาลัยเซาเทิร์นแคลิฟอร์เนียในลอสแองเจลิสกล่าวว่าเขาสงสัยว่าปลาหมึกนั้นมีขนาดใหญ่เกินกว่าที่เรซัวร์จะลากขึ้นจากน้ำ “สุนัขเรซัวร์โชคดีที่ฟันหลุด” ฮาบิบ ผู้ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับการศึกษาวิจัยกล่าว “ปลาหมึกขนาดนั้นน่าจะดึงมันเข้าไปได้”
แต่เขาเตือนว่าการใช้งานจริงอยู่ไม่ไกล นอกจากข้อผิดพลาดที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในการพยายามขยายการทดสอบในห้องปฏิบัติการเล็กๆ แล้ว เขายังเห็นคำถามสำคัญบางข้อที่ต้องพิจารณา ด้วย RNAi “คุณกำลังปิดยีน และจะต้องมีการถกเถียงกันอย่างดีมากว่าเราควบคุมสิ่งนี้อย่างไร” เขาพูดว่า.
Jay Evans นักกีฏวิทยาจากห้องปฏิบัติการวิจัยผึ้งของกรมวิชาการเกษตรแห่งสหรัฐฯ ในเมืองเบลต์สวิลล์ รัฐแมริแลนด์ กล่าวว่า การใช้แบคทีเรียในลำไส้เพื่อให้เกิดผลกระทบรุนแรงต่อแมลงศัตรูพืชถือเป็น “เรื่องใหญ่มาก” “เราได้ลองกับผลลัพธ์ที่หลากหลายมาหลายปีแล้ว อาจเป็นเพราะ รูปแบบอื่น ๆ ของการส่ง [RNA] นั้นไม่ดี” แต่โลกจะพร้อมสำหรับผึ้งที่มีจุลินทรีย์ในลำไส้ที่ดัดแปลงพันธุกรรมหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เขาไม่ได้คาดหวังว่าผึ้งเหล่านี้จะหึ่งผ่านสวนอัลมอนด์หรือสวนแอปเปิ้ลในเร็ว ๆ นี้สล็อตออนไลน์
